Stadsmeisje
Ik ben een echt stadsmeisje. Opgegroeid in de hoofdstad van ons land en nooit ergens anders geweest. Ja, natuurlijk wel op vakantie, maar qua woning heb ik altijd in Amsterdam gezeten. Ik weet niet beter dan dat alles op loopafstand is, de bus of tram elke 5 minuten komt aanrijden en het nooit echt stil is. Ideaal dus. Je kan je de cultuurshock wel voorstellen toen ik besloot buiten de stad te gaan wonen. Dit was niet zozeer een eigen keus maar eerder een gevalletje ‘het is niet anders’. Mijn salaris is gewoon gemiddeld, maar met gemiddeld kan je binnen Amsterdam geen huis meer krijgen. Een heel huis dan. Een kamertje was nog wel gelukt. Maar het idee van het dubbele betalen voor een huis in Amsterdam terwijl op 20 minuten rijden de huizen de helft kosten, kon ik gewoon niet verkroppen. Daarnaast maakte ik steeds minder gebruik van het uitgaansleven, zat ik toch niet zo vaak meer in het OV en had ik wel behoefte aan rust. Stadsmeisje verhuist naar de buitenwijken!
Tuin
En het bevalt eigenlijk echt prima. Het hebben van een tuintje in plaats van een Frans balkon terwijl je minder betaalt voelt goed. Daarnaast heb ik nu kamers over, wat in Amsterdam natuurlijk niet voor te stellen is. Het inrichten van de tuin beviel me ook heel goed, er lag al wat gras en er stonden al wat planten, dus het had nog maar een kleine opknapbeurt nodig. Mijn vriend doet dat soort dingen graag zelf, dus ik laat hem dan maar lekker zijn gang gaan. Ik doe binnen het opruimwerk, hij mag lekker de tuin in en de groene vingers uiten met zijn nieuwe grasmaaier, een Makita grasmaaier of een Gardena grasmaaier (Ik luisterde niet echt.). Maar terwijl ik de badkamer aan het poetsen ben, hoor ik een gek geluid via het raam naar binnen komen. Het klinkt als een stofzuiger. Maar waarom zou er buiten iemand stofzuigen? Na een tijdje stopt het, maar ik vind het toch raar. Zijn mensen in de buitenwijken soms een beetje gek?
Tuinzuiger
‘Welke idioot stofzuigt er nou zijn tuin?’, vraag ik daarna aan vriendlief. Hij kijkt me een beetje verward aan. ‘Niemand, mag ik toch hopen. Hoe kom je daar bij?’ ‘Ik hoorde net een stofzuiger terwijl ik in de badkamer aan het schoonmaken was!’. Hij kijkt me lang aan en begint dan hard te lachen. ‘Heb jij ooit gras gemaaid?’ Natuurlijk heb ik nooit gras gemaaid. Wij hebben geen gras in Amsterdam, dat begrijpt hij toch zelf ook wel? Nou, ik heb mijn lesje geleerd. Blijkbaar klinken grasmaaiers net als stofzuigers. En ik houd in vervolg maar mijn mond als ik een geluid niet kan plaatsen. Anders neemt echt niemand me nog serieus.